Podagrycznik - chwast i lekarstwo

Podagrycznik (Aegopodium podagraria L.) 
Z utęsknieniem czekamy wiosną na pierwsze nowalijki. Po zimie organizm jest wypłukany z witamin i mikroelementów. Tym razem przedstawiam jeden z najbardziej uciążliwych chwastów w naszych ogrodach. Bujnie rośnie na glebach żyznych, wilgotnych, trochę zacienionych.

 

U mnie znalazł stałe miejsce pod malinami, pod bluszczem, i pod krzakiem hortensji. Lubi wilgoć, ale susza mu nie przeszkadza.  Próbowałam z nim walczyć na różne sposoby, wykopywanie nie pomaga, ciągle odrasta. Odradza się nawet z najmniejszych korzeni pozostawionych po pieleniu. Przez wiele lat podkopywałam krzaki i pieczołowicie wybierałam wszystkie korzonki podagrycznika, na próżno były moje starania, na spulchnionej ziemi odrasta jeszcze bujniejszy. Już nie przekopuję rabat w celu eliminacji chwasta, młode rośliny wykorzystuję w kuchni, starsze zasilają gnojówkę do do warzyw i kwiatów.

Właściwości podagrycznika

Ten uporczywy chwast jest, nie dość że jest bardzo wytrzymałe to jeszcze cechuje się wyjątkowymi właściwościami, jest bogaty w sole mineralne, witaminę C, wapń, magnez i żelazo, olejek eteryczny o specyficznym zapachu (w jego skład wchodzą m.in. limonen, felandren, terpeny), węglowodany (glukoza, fruktoza, umbeliferoza), flawonoidy (kwercetyna, kemferol), związki kumarynowe, sterole, kwas chlorogenowy i kwas kawowy, związki poliacetylenowe, sporo chlorofilu, enzymy, znaczną ilość soli mineralnych (m.in. związki wapnia, magnezu, potasu, żelaza, miedzi, boru, tytanu, szczególnie dużo manganu). Liście są bogatym źródłem witamin: w 100 g liści znajduje się do 12 mg karotenu i około 60 mg witaminy C. Wysuszone młode liście zawierają około 10% białka i 3% tłuszczu. Owoce obfitują w białko, skrobię, tłuszcze oraz żółty olejek eteryczny o dość przyjemnym zapachu i piekącym smaku.

Stosowany jest w medycynie ludowej w leczeniu  podagry, dny moczanowej, rwy kulszowej, odtruwa organizm. Ziele jest bardzo soczyste. Świeże liście z łodygami po zmiażdżeniu przykładane na rany  przyśpieszają gojenie, na bolące stawy łagodzą ból, Do sałatek warzywnych zbieram najmłodsze rośliny, jeszcze seledynowe. Ładnie wyrośnięte dodaję do zup, suszę(do naparów), posiekane, zmiażdżone zużywam do maseczek, nadmiar ziela dodaję do kiszonki na gnojówkę, którą po rozcieńczeniu zużywam do zasilania roślin.

Jajecznica  z podagrycznikiem
Liście podagrycznika siekam ostrym nożem, wrzucam na rozgrzany olej, dodają ząbek czosnku, obsmażam kilka minut aż się dobrze zeszkli, dodaję jajka, sól i pieprz do smaku.

Maseczki sporządzone ze świeżego ziela podagrycznika z naturalnymi dodatkami (żółtko jaja, płatki owsiane, miód, drożdże)  łagodzą podrażnienia, oczyszczają,ujędrniają, odżywiają skórę.

Tonik z podagrycznika
10 szt liści z ogonkami
 4 kieliszki octu jabłkowego
Liście drobno siekam, wkładam do miseczki, mocno rozgniatam łyżką.

Podagrycznik jest rośliną bardzo soczystą. Dolewam ocet jabłkowy (robię go jesienią ze swoich jabłek, może być ze sklepu) i odstawiam na 2-3 godziny. Przecedzam tylko tyle ile mi potrzeba do bieżącego użytku.
Tak przygotowanym tonikiem nawilżam twarz 2-3 razy dziennie. Moja cera jest sucha, zmęczona, dla tego do każdego przemywania dodają jedną kroplę oleju rzepakowego. Tak przygotowana mikstura, rozjaśnia twarz, nawilża, odżywia zmęczoną skórę, poprawia elastyczność, zamyka pory.

Napar
1 łyżka suszonego ziela zalana
1 szklanką wrzącej wody
Pić niewielkie ilości kilka razy dziennie.

Niestety nie jestem w stanie zużyć całego podagrycznika, odrasta dość szybko. Z jednej strony jest wartościowym ziołem, z drugiej strony, bardzo uciążliwym chwastem. Nadmiar ziela wkładam do wiaderka z fermentującą gnojówką Pokrzywa - wielorakie zastosowanie