Ukwap dwupienny "Rubra" Antennaria dioica. (kocie łapki”, szarota rozdzielnopłciowa, szarota czerwona, kocanka rozdzielnopłciowa, kocanka czerwona, ukwap śliczny)
Niska bylina z ulistnionymi rozłogami, tworząca niskie, zwarte darnie. Wysokość ok. 5 cm. Liście cały rok srebrzystoszare.W naturze rośnie w lasach iglastych, na polanach śródleśnych, przy drogach leśnych, na wzgórzach, wydmach i łąkach przyleśnych,jednak jest rzadko spotykana.
Kwiatostany wys. do 15 cm. Rozrasta się nadziemnymi, ulistnionymi rozłogami, ale powoli. Można sadzić w miejscach słonecznych, na glebie piaszczystej, ubogiej.U mnie rośnie na dobrej, próchniczej glebie, na lekko podniesionej rabacie, na ziemi dobrze zdrenowanej, na słonecznym, ciepłym stanowisku. Można obsadzać nim murki, wypełniać wolne przestrzenie w ogródkach skalnych.Jesienią robiłam rozsady i część posadziłam u podstawy skrzyń, na bardzo suchym i ciepłym podłożu. Tu ukwap też ładnie się przyjął i przezimował. Doskonały do zadarnień, wypełnienia szczelin.
Koszyczki kwiatowe, niepozorne, intensywnie czerwone, niezwykle dekoracyjne.Kwitnie od maja do lipca. Kwiaty zwabiają motyle. Ukwap jest odporny na mróz.
Poza walorami dekoracyjnymi ukwap posiada tez wartości lecznicze. Surowcem leczniczym są kwitnące, ulistnione pędy w skład których wchodzą; olejek eteryczny, saponiny trójterpenowe, gorycze (triterpeny), antrachinony, żywice, garbniki.
Suszyć należy w temperaturze pokojowej w zacienionym, przewiewnym miejscu.
Ukwap ma właściwości: żółciopędne, moczopędne, wykrztuśne, odtruwające wątrobę, rozkurczowe przy spastyczności mięśni gładkich. Zwiększające krzepliwość krwi, uspokajające. Reguluje wypróżnienia. W większych dawkach może nawet wywołać rozwolnienie. Ukwap jest wskazany przy leczeniu; kamicy żółciowej, niedoborze żółci, pomocniczo przy refluksie, stanach zapalnych wątroby (wraz z rzepikiem i kocankami); zaflegmionym układzie oddechowym, uporczywym kaszlu z nieżytem gardła i jamy nosowej oraz oskrzeli. W medycynie ludowej przy krwawieniach wewnętrznych, nadmiernych krwawieniach miesiączkowych i krwotokach macicznych. W leczeniu hemoroidów.
Należy stosować ostrożnie, bowiem roślina jest silna w działaniu i przedawkowana wywołuje zatrucia (podrażnienie układu moczowego i pokarmowego, nudności, wymioty, biegunka). Nie podawać dzieciom poniżej 6 roku życia. Ostrożnie u kobiet w ciąży (napar przyjmować łyżkami w razie nieżytu układu. Nie podawać kobietom karmiącym, bowiem saponiny i triterpeny przechodzą do mleka i wywołują działanie farmakologiczne u niemowląt.
Napar:1 łyżka ukwapu parzę w szklance gorącej wody i pozostawiam do naciągnięcia na pół godziny. Nie więcej niż jedną szklankę dziennie popijam małymi łykami. W zależności od potrzeby łączę ukwap z karczochem, ostropestem, jastrzębcem, mniszkiem, cykorią, rzepikiem, kocanką, glistnikiem, dymnicą, mydlnicą, hyzopem, cząbrem, tymiankiem, macierzanką i omanem.
Niska bylina z ulistnionymi rozłogami, tworząca niskie, zwarte darnie. Wysokość ok. 5 cm. Liście cały rok srebrzystoszare.W naturze rośnie w lasach iglastych, na polanach śródleśnych, przy drogach leśnych, na wzgórzach, wydmach i łąkach przyleśnych,jednak jest rzadko spotykana.
Kwiatostany wys. do 15 cm. Rozrasta się nadziemnymi, ulistnionymi rozłogami, ale powoli. Można sadzić w miejscach słonecznych, na glebie piaszczystej, ubogiej.U mnie rośnie na dobrej, próchniczej glebie, na lekko podniesionej rabacie, na ziemi dobrze zdrenowanej, na słonecznym, ciepłym stanowisku. Można obsadzać nim murki, wypełniać wolne przestrzenie w ogródkach skalnych.Jesienią robiłam rozsady i część posadziłam u podstawy skrzyń, na bardzo suchym i ciepłym podłożu. Tu ukwap też ładnie się przyjął i przezimował. Doskonały do zadarnień, wypełnienia szczelin.
Koszyczki kwiatowe, niepozorne, intensywnie czerwone, niezwykle dekoracyjne.Kwitnie od maja do lipca. Kwiaty zwabiają motyle. Ukwap jest odporny na mróz.
Poza walorami dekoracyjnymi ukwap posiada tez wartości lecznicze. Surowcem leczniczym są kwitnące, ulistnione pędy w skład których wchodzą; olejek eteryczny, saponiny trójterpenowe, gorycze (triterpeny), antrachinony, żywice, garbniki.
Suszyć należy w temperaturze pokojowej w zacienionym, przewiewnym miejscu.
Ukwap ma właściwości: żółciopędne, moczopędne, wykrztuśne, odtruwające wątrobę, rozkurczowe przy spastyczności mięśni gładkich. Zwiększające krzepliwość krwi, uspokajające. Reguluje wypróżnienia. W większych dawkach może nawet wywołać rozwolnienie. Ukwap jest wskazany przy leczeniu; kamicy żółciowej, niedoborze żółci, pomocniczo przy refluksie, stanach zapalnych wątroby (wraz z rzepikiem i kocankami); zaflegmionym układzie oddechowym, uporczywym kaszlu z nieżytem gardła i jamy nosowej oraz oskrzeli. W medycynie ludowej przy krwawieniach wewnętrznych, nadmiernych krwawieniach miesiączkowych i krwotokach macicznych. W leczeniu hemoroidów.
Należy stosować ostrożnie, bowiem roślina jest silna w działaniu i przedawkowana wywołuje zatrucia (podrażnienie układu moczowego i pokarmowego, nudności, wymioty, biegunka). Nie podawać dzieciom poniżej 6 roku życia. Ostrożnie u kobiet w ciąży (napar przyjmować łyżkami w razie nieżytu układu. Nie podawać kobietom karmiącym, bowiem saponiny i triterpeny przechodzą do mleka i wywołują działanie farmakologiczne u niemowląt.
Napar:1 łyżka ukwapu parzę w szklance gorącej wody i pozostawiam do naciągnięcia na pół godziny. Nie więcej niż jedną szklankę dziennie popijam małymi łykami. W zależności od potrzeby łączę ukwap z karczochem, ostropestem, jastrzębcem, mniszkiem, cykorią, rzepikiem, kocanką, glistnikiem, dymnicą, mydlnicą, hyzopem, cząbrem, tymiankiem, macierzanką i omanem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz